Mumbaaaaai! en de treinreis naar Varanasi

Na een 15uur reis kwamen we eindelijk aan in Mumbai (ik weet niet hoe het komt maar de tijd ging wederom best wel snel voor mijn gevoel). We kwamen niet bepaald in het mooiste gedeelte van Mumbai binnen: overal mensen die op straat sliepen en heel veel vervuilin (alhoewe een gradatie van vervuiling in India best moeilijk t emaken is..). Toen ook meteen de eerste schock: Ineens reden wij namelijk wat langzaam, een beetje file achtig. Ik had eerst geen idee waarom tot we weer gingen rijden: Er bleek een persoon in een verse, grote bloedplas op straat te liggen waar iedereen gewoon omheen reed!! Niemand die er blijkbaar ook maar aan dacht om de politie of een ambulance te bellen!! .. heeel naar.. Ik heb hier al veel dergelijke dingen gezien maar dit was de eerste keer dat het een zo, voor mijn gevoel, ernstige situatie was..
Nog een tijdje verder kwamen we dan aan bij onze bushalte en gingen we eerst maaar eens even ergens ontbijten en bedenken waar we gaan slapen. Marsha (een verpleegkundestudente die dezelfde minor volgt als wij en ook in india haar stage heeft gelopen) zou nu ook in mumbai zijn dus gingen we als eerst maar even naar hetzelfde hostel toe. Dit bleek een prima plekje te zijn dus maar meteen ook een kamer daar genomen en snel een douche genomen! Daarna gingen we een beetje rond wandelen in Mumbai voor wat Sight-seeing en gingen we op het einde naar Chowpatty Beach. Mumbai is echt een hele mooie stad en heeeel anders dan de rest van de steden die ik tot nu toe in India heb gezien. Het verkeer is veel rustiger, de stad is veel mooier en er staan hele mooie gebouwen! DIt komt, zo is mij verteld, doordat Mumbai niet door de overheid gefinacieerd wordt maar door andere mensen. Ze hebben er dan ook geen stroomuitvallen zoals verder overal in het land (zooo irritant, maar je went er wel aan ;) ).
De tweede dag gingen we wederom de stad bekijken en waren we in het 'prince of wales museum' (eindelijk had het student zijn in india eens nut want we hoefden dus maar 15rs te betalen ipv 350! ).
De derde dag gingen we vroeg 's ochtends naar het vliegveld van Mumbai om met het vliegtuig naar Delhi te gaan. Vanuit daar wilden wij namelijk naar Varanasi met de trein. Helaas waren alle treintickets al uitgeboekt toen wij een geruime tijd geleden wilden boeken dus moesten we dit nu in Delhi zelf doen in de hoop dat er nog wat plaatsen vrij zijn gekomen. Nadat we een heel eind met onze 20kg-backpacks waren gelopen kwamen we aan bij het goede ticket-verkoop-bureau (er zijn er heeeel veel maar die willen je allemaal afzetten, verschrikkelijk!). Daar gingen we in een lange rij zitten met onze formuliertjes tot we eindelijk aan de berut waren. Aangekomen bij de desk vertelde de aardige menneer ons ook meteen dat wij geen treinticketrs mogen krijgen omdat wij een studentenvisum hebben. Fijn. Dus gingen we maar naar de supervisor... Een kwartier later kregen we een handtekenig op ons formulier met de tekst "permitted as special case" ooeeeeh.. wat een onzin.. maar goed. Weeeeer in die eeuwig lange rij dus. Toen we dan eindelijk aan de beurt waren kregen we gelukkig wel onze tickets en bleek dat we dezelfde avond nog naar Varanasi konden reizen. Jahoe!
Tot 20.10 'moesten' we dus in Delhi rondlopen en hebben we een beetje op de Main Bazar gekeken en wat gedronken. Netjes op tijd gingen we dan weer naar het station om onze tassen te halen en gingen we wachten op de trein. Deze bleek helaas 4.5 uur vertraging hebben... En dan vinden we in Nederland de NS erg als de trein 5 minuten te laat komt! Ha! ;)
NOu, 3 uur op het op perron zitten dan maar. Leeeuuuk.. Allemaal enge mannen die om je heen gaan hangen en je willen 'helpen' ook al zit je gewoon op de grond en lijk je niet eens alsof je hulp nodig hebt. En als je ergens anders gaat zitten omdat je iemand niet helemaal vertrouwd dan komt die even later gewoon weer bij je zitten.. erg prettig. We gingen dus maar dicht bij allemaal vrouwen met kinderen zitten want dat leek ons het slimst. In de trein zaten we gelukkig bij hele lieve mensen die blijkbaar het gevoel hadden dat ze een beetje voor ons moesten zorgen en onze gordijntjes dicht deden enzo. Heeeeeel schattig! haha.
13 uur later kwamen we dan eindelijk aan in Varanasi... Heeeeeeel bijzonder! Helaas wordt ik nu het internetcafe uit gegooid omdat mijn tijd op is en kan ik jullie daar pas de volgende keer over vertellen! ;) Ik zal proberen nog eens op internet te komen voor ik naar huis kom!!

Liefs!
Miriam