Waar leven en dood bij elkaar komen..

In Varanasi aangekomen gingen de riksjamannen meteen laten zien waar ze om beken staan: Je achtervolgen en in hun riksja proberen te krijgen! Verschrikkelijk! Nadat we een half uur met onze zware backpacks hadden geslopen kregen we eindelijk een riksja die ons voor een normale prijs naar onze bestemming wilde brengen. Wat een gedoe!
We hadden een guesthouse gekozen dat volgens onze reisgidsen het schoonst was (in ons budget dan) en dicht bij de ghats lag..Nouja.. wie honderd jaar oude spinnenwebben schoon vindt zal er wel blij mee zijn geweest. ;) Maar het kostte met zn 3en echt maar heel weinig dus daar viel wel mee te leven. Het bleek ook dat varanasi zelf gewoon echt super smerig is (in combinatie met alle andere plekken die ik in India tot nu toe al had gezien)! Niet zo gek trouwens ook dat India het smerigste land ter wereld is: Toen ik een paar dgen geleden in een internetcafe aan iemand vroeg of hij een prullenbk had voor mijn plastic fles zei hj nee en wees naar de straat.. okeeee..
Maar goed dat ter zijde.. Ndat we ons weer hadden opgefrist (jaaaa..) gingen we natuurlijk meteen maar even naar de ghats toe lopen (dat zijn de trappen naar de ganges toe). Heeel bijzonder! Nadat we een tijdje hadden gezeten (en dus ook meteen allerlei kindjes om ons heen hadden die ons een of andere troep wilden verkopen) gingen we met een bootje op de ganges varen. Als eerst naar een ghat waar de lijken verbrand worden. De mensen in India geloven nameijk dat het hier verbrand worden-en al helemaal he hier dood gaan-kan zorgen voor het doorbreken van de circel van dood en wedergeboorte. Als je hier dood gaat, zo geloven zij, kan je meteen in het nirvana terecht komen.. We lieten ons door iemand uitleggen hoe de procedeure gaat: Dagelijks komen dus tientallen mensen hier naartoe om hun overleden familieleden te laen verbranden. Na wat rituelen in de tempel (als jullie willen leg ik die later wel een keer uit ;) ) wordt het licham naar het water gebracht voor een *laaste bad*, wat inhoud dat het lichaam door een paar familieleden een paar keer in het water wordt gedoopt. Daarna wordt het er weer uit gehaald en op de treden van het ghat neergelegd om even te drogen. IOn de tussentijd volgen er weer wat riuelen in de tempel. Daarna wordt het lichaam op wat hout gelegd en met at extr hout bedekt om vervolgens met een vuurtje van de *eternal flame* aangestoken (door de oudste zoon). Dan gaat het lichaam minimal 2.5 en maximaal 3 uur branden terwijl de familie kijkt. Daarna wordt de as verzameld en in de ganges gestrooid. Water uit de ganges wordt ook nog in een pot gepak en op de brandplaats kapot gegooid als teken vn de scheiding vn licham en familie. De overgebleven stukken zoals heupbot en wat andere delen worden verzameld en in de ganges gegooid...
Wij vaarden hier in het donker langs en bleven even kijken naar de - op dat moment - 7 brandplaatsen. Heel bizar... Daarna vaarden we terug naar de Main Ghat waar ze bezig waren met de dagelijkse *puja* (soort gebedsritueel). Ook heeel mooi vanaf het water!
De volgende dag gingen we wat sight-seeing doen en weer wat langs de ghats lopen. In Varanasi hd ik voor het eerst het gevoel dat ik nu een toerist ben gewoorden. heeel vreemd! De hele tijd voelde het alsof ik een *citizen* was en nu ineens ben ik toerist.. zeggen ze.. ;) haha. Maar dat ik nog steeds in mijn Salwars met dupatta (het sjaaltje) loop en hun gedragsregels volg valt de mensen tch regelmatig wel ineens op.. ;) En het helpt ook wel als je de mensen *kent* want dan is het veel makkelijker om af te dingen etc. ;) hehe.
S avonds gingen we op de 28ste weer weg uit Varanasi om de 12 uur durende treinreis naar Agra aan te gaan waar de Taj Mahal staat!! :)
Op dus weer naar de volgende bestemming!!..