Ik want to break free...
Door: Miriam
Blijf op de hoogte en volg Miriam
01 April 2011 | India, Mysore
Zo, nu ben ik dus al 3 weken hier in India. Het voelt al veel langer ondanks dat de tijd lijkt te vliegen!
Ik heb al zo veel gezien, gedaan en gevoeld..!
Ik ben trouwens elke keer heeeel erg blij met jullie leuke reacties! Helaas heb ik nooit de tijd om jullie berichtjes terug te sturen maar weet dat ik er altijd erg blij van wordt om weer iets van jullie te horen!! :)
Afgelopen zondag gingen wij met 3 docenten naar de Mysore Palace. We hadden afgesproken elkaar voor de Palace te ontmoeten en dan samen naar binnen te gaan. Terwijl wij buiten op de anderen zaten te wachten kwamen er telkens mensen naar ons kijken, tegen ons praten/vragen stellen en vragen of zij met ons op de foto mogen (wat wij natuurlijk wel goed vonden) waardoor we ze erg blij maakten. Ik voelde me soms wel echt een aapje in de dierentuin, hoor! Heel schattig en grappig allemaal wel maar ook wel een beetje een vreemd gevoel... Op een gegeven moment kwam er een man met zijn baby voor ons staan en liet zijn baby zien dat wij daar zaten. Heel schattig (en wederom ook een beetje een raar gevoel) maar toen ging hij ineens uit het niets zijn baby in mijn armen proppen om vervolgens een foto te maken van zijn baby op mijn schoot!! Ik was de baby net weer kwijt toen een stel ouders hun kindje naar ons toe duwden, dat vervolgens op mijn schoot ging zitten en met de 3 blanke meisjes op de foto moest/wilde. Jullie begrijpen dus misschien wel dat de vergelijking met een aap in de dierentuin niet eens zo heel gek is.. ;)
Na dit fotoavontuur kwamen de anderen eraan en gingen wij de palace in (waar wij 200rs moesten betalen ipv 20 omdat wij "foreigners" zijn en ondanks ons studentenvisum en studentenbewijs van de JSS University niet voor de studentenprijs naar binnen mochten omdat we alsnog niet Indiaas zijn...).
De palace was erg mooi! Enorm mooie versieringen en muurschilderingen en kitscherige accesoires zoals kroonluchters, "troons", etc.
Helaas mocht je geen fotos maken wat wel erg jammer is..
Van de buitenkant mocht dit wel, wat we dus natuurlijk ook even snel wilden gaan doen. Helaas duurde "even snel een foto maken" bijna 20 minuten omdat wederom een horde mensen op een ieder van ons af kwamen lopen om te vragen of ze met je op de foto mogen. Pfff.. ik zou echt geen beroemdheid willen zijn want ik word zelfs hier soms wel een beetje gek van! haha.
Maandag begon het werk in het ziekenhuis weer, waar we op dinsdag een demonstratie mochten geven over Dysfagie (slikstoornissen). Dit was erg leuk om te doen en zij vonden het heel interessant. Echt een heel goed gevoel om ook eens iets "terug te geven"!
Op woensdag keken we naar de halve finale van het WK cricket, India tegen Pakistan (die sowieso over het algemeen al vijanden zijn)! Gelukkig heeft India gewonnen want iedereen was heeeeeeel blij en ze gingen vuurwerk af steken enzo! Cricket is voor de mensen hier ongeveer zo als voetbal in Nederland en Duitsland! Waar je bij ons kindjes voetbal ziet spelen, spelen ze hier Cricket! hihi.
Zaterdag is de finale tegen Sri Lanka. Hopelijk wint India want dat lijkt me echt geweldig om mee te maken! ;)
Wij zullen dit weekend naar Bangalore gaan. Wij hebben hiervoor met Sir moeten praten om zijn goedkeuring te krijgen... Nadat we deze (gelukkig) hadden gekregen (omdat er een andere studente ons zal begeleiden..) moesten we nog wel een formele brief schrijven, dat wij op eigen verantwoordelijkheid gaan en zijn toestemming willen hebben.. Sir is nog steeds erg bezorgd, net als iedereen hier en dat hoort hier ook zo maar mij wordt het zo langzaam soms wel een beetje te veel.. Ik pas mij aan alles hier best wel snel en makkelijk aan maar dat ik niet eens gewoon de Riksja mag nemen die ik wil (ook al doen we dat wel gewoon), omdat we afgezet zouden kunnen worden, en dat ik niet gewoon zelf mag beslissen hoe ik wannneer , waar naartoe ga in mijn vrije tijd is voor mij soms echt heel erg moeilijk! Maarja ik ben niet zomaar een toerist hier natuurlijk en kan dus niet gewoon doen wat ik wil maar moet me richten naar "de baas" om mee te draaien in de maatschappij.
Ik leer zo wel heeeeeel erg waarderen hoeveel vrijheid ik thuis wel niet heb! Ik kan als vrouw gewoon gaan en staan hoe, wanneer en waar ik wil! Daarvoor ben ik wel echt heel dankbaar nu ik merk hoe ik me hier soms voel! Mijn "vrijheid" is op dit moment ook hetgeen ik het meest mis.. Het lijkt gewoon alsof er een stukje van je vrijheid is afgepakt en ergens is verstopt en je kan er niet bij..
Maar goed, dit weekend van zaterdag t/m maandag (maandag is een feestdag omdat een gedeelte van de mensen hier dan nieuw jaar viert) ga ik dus naar bangalore, onder gedeeltelijke begeleiding van een studente die haar familie daar gaat bezoeken. Dus dat wordt vast heel leuk!
Veel meer is er deze week niet echt gebeurt maar ik ben voor de "leukigheid" wel wat "wist je dat - jes" aan het verzamelen die ik wel met jullie wil delen:
Wisten jullie dat:
- autos hier bij het achteruit rijden (net als bussen en vrachtwagens bij ons) piepen en vaak zelfs een muziekje (vandaag hoorde ik bijvoorbeeld "Fuer Elise") maken?
- Eten hier echt heel belangrijk is?: Mensen vragen je ook niet "hoe gaat het?" maar: "Heb je al ontbeten/geluncht/gedineerd?", "wat heb je op?" en "waar heb je gegeten?"
- De mensen hier heel erg bezig zijn met hun mobieltjes?: zelfs tijdens therapiesessies en in de kerk nemen mensen hun telefoons (die volgens mijn nooit op "stil" staan) vaak gewoon op al is het maar om te zeggen dat ze terug bellen!
- Je als buitenlander hier (in ieder geval in Mysore) geen Simkaart kan kopen omdat je de indiaase nationaliteit en je vaste woonzit hier moet hebben?
- chocolatjes en kauwgom hier gewoon "geaccepteerde betalingsmniddelen" zijn als de cassiere/kiosk/cafe/etc. geen passend of voldoende kliengeld heeft om terug te geven?
jaja.. :)
Tot snel!
Miriam
Ik heb al zo veel gezien, gedaan en gevoeld..!
Ik ben trouwens elke keer heeeel erg blij met jullie leuke reacties! Helaas heb ik nooit de tijd om jullie berichtjes terug te sturen maar weet dat ik er altijd erg blij van wordt om weer iets van jullie te horen!! :)
Afgelopen zondag gingen wij met 3 docenten naar de Mysore Palace. We hadden afgesproken elkaar voor de Palace te ontmoeten en dan samen naar binnen te gaan. Terwijl wij buiten op de anderen zaten te wachten kwamen er telkens mensen naar ons kijken, tegen ons praten/vragen stellen en vragen of zij met ons op de foto mogen (wat wij natuurlijk wel goed vonden) waardoor we ze erg blij maakten. Ik voelde me soms wel echt een aapje in de dierentuin, hoor! Heel schattig en grappig allemaal wel maar ook wel een beetje een vreemd gevoel... Op een gegeven moment kwam er een man met zijn baby voor ons staan en liet zijn baby zien dat wij daar zaten. Heel schattig (en wederom ook een beetje een raar gevoel) maar toen ging hij ineens uit het niets zijn baby in mijn armen proppen om vervolgens een foto te maken van zijn baby op mijn schoot!! Ik was de baby net weer kwijt toen een stel ouders hun kindje naar ons toe duwden, dat vervolgens op mijn schoot ging zitten en met de 3 blanke meisjes op de foto moest/wilde. Jullie begrijpen dus misschien wel dat de vergelijking met een aap in de dierentuin niet eens zo heel gek is.. ;)
Na dit fotoavontuur kwamen de anderen eraan en gingen wij de palace in (waar wij 200rs moesten betalen ipv 20 omdat wij "foreigners" zijn en ondanks ons studentenvisum en studentenbewijs van de JSS University niet voor de studentenprijs naar binnen mochten omdat we alsnog niet Indiaas zijn...).
De palace was erg mooi! Enorm mooie versieringen en muurschilderingen en kitscherige accesoires zoals kroonluchters, "troons", etc.
Helaas mocht je geen fotos maken wat wel erg jammer is..
Van de buitenkant mocht dit wel, wat we dus natuurlijk ook even snel wilden gaan doen. Helaas duurde "even snel een foto maken" bijna 20 minuten omdat wederom een horde mensen op een ieder van ons af kwamen lopen om te vragen of ze met je op de foto mogen. Pfff.. ik zou echt geen beroemdheid willen zijn want ik word zelfs hier soms wel een beetje gek van! haha.
Maandag begon het werk in het ziekenhuis weer, waar we op dinsdag een demonstratie mochten geven over Dysfagie (slikstoornissen). Dit was erg leuk om te doen en zij vonden het heel interessant. Echt een heel goed gevoel om ook eens iets "terug te geven"!
Op woensdag keken we naar de halve finale van het WK cricket, India tegen Pakistan (die sowieso over het algemeen al vijanden zijn)! Gelukkig heeft India gewonnen want iedereen was heeeeeeel blij en ze gingen vuurwerk af steken enzo! Cricket is voor de mensen hier ongeveer zo als voetbal in Nederland en Duitsland! Waar je bij ons kindjes voetbal ziet spelen, spelen ze hier Cricket! hihi.
Zaterdag is de finale tegen Sri Lanka. Hopelijk wint India want dat lijkt me echt geweldig om mee te maken! ;)
Wij zullen dit weekend naar Bangalore gaan. Wij hebben hiervoor met Sir moeten praten om zijn goedkeuring te krijgen... Nadat we deze (gelukkig) hadden gekregen (omdat er een andere studente ons zal begeleiden..) moesten we nog wel een formele brief schrijven, dat wij op eigen verantwoordelijkheid gaan en zijn toestemming willen hebben.. Sir is nog steeds erg bezorgd, net als iedereen hier en dat hoort hier ook zo maar mij wordt het zo langzaam soms wel een beetje te veel.. Ik pas mij aan alles hier best wel snel en makkelijk aan maar dat ik niet eens gewoon de Riksja mag nemen die ik wil (ook al doen we dat wel gewoon), omdat we afgezet zouden kunnen worden, en dat ik niet gewoon zelf mag beslissen hoe ik wannneer , waar naartoe ga in mijn vrije tijd is voor mij soms echt heel erg moeilijk! Maarja ik ben niet zomaar een toerist hier natuurlijk en kan dus niet gewoon doen wat ik wil maar moet me richten naar "de baas" om mee te draaien in de maatschappij.
Ik leer zo wel heeeeeel erg waarderen hoeveel vrijheid ik thuis wel niet heb! Ik kan als vrouw gewoon gaan en staan hoe, wanneer en waar ik wil! Daarvoor ben ik wel echt heel dankbaar nu ik merk hoe ik me hier soms voel! Mijn "vrijheid" is op dit moment ook hetgeen ik het meest mis.. Het lijkt gewoon alsof er een stukje van je vrijheid is afgepakt en ergens is verstopt en je kan er niet bij..
Maar goed, dit weekend van zaterdag t/m maandag (maandag is een feestdag omdat een gedeelte van de mensen hier dan nieuw jaar viert) ga ik dus naar bangalore, onder gedeeltelijke begeleiding van een studente die haar familie daar gaat bezoeken. Dus dat wordt vast heel leuk!
Veel meer is er deze week niet echt gebeurt maar ik ben voor de "leukigheid" wel wat "wist je dat - jes" aan het verzamelen die ik wel met jullie wil delen:
Wisten jullie dat:
- autos hier bij het achteruit rijden (net als bussen en vrachtwagens bij ons) piepen en vaak zelfs een muziekje (vandaag hoorde ik bijvoorbeeld "Fuer Elise") maken?
- Eten hier echt heel belangrijk is?: Mensen vragen je ook niet "hoe gaat het?" maar: "Heb je al ontbeten/geluncht/gedineerd?", "wat heb je op?" en "waar heb je gegeten?"
- De mensen hier heel erg bezig zijn met hun mobieltjes?: zelfs tijdens therapiesessies en in de kerk nemen mensen hun telefoons (die volgens mijn nooit op "stil" staan) vaak gewoon op al is het maar om te zeggen dat ze terug bellen!
- Je als buitenlander hier (in ieder geval in Mysore) geen Simkaart kan kopen omdat je de indiaase nationaliteit en je vaste woonzit hier moet hebben?
- chocolatjes en kauwgom hier gewoon "geaccepteerde betalingsmniddelen" zijn als de cassiere/kiosk/cafe/etc. geen passend of voldoende kliengeld heeft om terug te geven?
jaja.. :)
Tot snel!
Miriam
-
01 April 2011 - 11:58
Sabine:
En bedankt... Nu zit ik met dat liedje in mn hoofd :-P
Leuk om weer wat van je te horen! Snap dat je je vrijheid een beetje mist, voor ons een goed gevoel, er wordt goed op je gelet ;) hehe!! Hier alles goed, druk druk in het huisje, jij gaat echt leuke buren krijgen als je terug bent ;-) vanavond gaan we bij Tim slapen, zodat we morgenochtend lekker aan de slag kunnen. Tot snel weer, hele dikke kus en mis je wel hoor!! Wil je zoveeeeeeel vertellen :-D -
01 April 2011 - 13:37
Alicia:
Hey ho...schön so viel von dir zu lesen:) ihr scheint ja echt besonderheiten da zu sein hehe hier natürlich auch^^
hab dich lieb -
01 April 2011 - 13:43
Angela:
Ja ja, "Jeder ist ein Fremder, fast überall".
Na Äffchen, so ist das, wenn man aus einer anderen "Welt" kommt.
Schön, wieder von dir zu lesen. Das mit den Kaugummis könnten wir hier ja auch mal einführen, was?
Hdl -
02 April 2011 - 06:53
Anita:
hio mir, mooie verslagen hoor en vooral martin zal je zondag missen als we voor 12 man eten maken want dat doet hij liever met jou!!!!!! ETEN WE INDIAAS MET DE KERST?????? -
04 April 2011 - 11:16
Martin:
Hai Miriam,
Het blijft leuk om je stukjes te lezen, ook lezen we af en toe een dipje in je verslagen, maar dat hoort erbij. Ook oma Damen vindt het leuk om ze te lezen.
Tot de volgende keer maar weer. -
04 April 2011 - 13:38
Moeder Van Nadya:
Zo!!, dat was weer even wat anders in Bangalore. Geloof wel dat het leuk was, de enthousiaste verhalen van Nadya zo aanhorend aan de telefoon zondag. Ga nog maar veel op pad in de weekenden, dat doorbreekt de week een beetje. En er zal vast heel wat moois nog te zien zijn. Nu weer werken geblazen!! Een goede week. Doei!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
